Oaza w centrum Miasta
Dwa wizerunki Matki Bożej w Lubelskiej Katedrze.
Wydarzenie cudu lubelskiego wpisało się w historię Kościoła Lubelskiego. Łzy Matki Bożej widziane na kopii Jasnogórskiego Obrazu w katedrze dla wielu były znakiem interwencji Opatrzności Bożej.
Nadzwyczajne wydarzenie przyciągało, budziło wiarę prowadzącą do radykalnego nawrócenia, za które potem wielu płaciło represjami ze strony Służby Bezpieczeństwa. Choć cud lubelski z 3 lipca 1949 r. ma swoją zakończoną historię, to jednak pozostała wiara w obecność Maryi. Cud spotkania z Matką Bożą w Jej Obrazie trwa. Wielu pielgrzymów w znaku łez odnajduje macierzyńską miłość Maryi i drogę do Jej Syna. Papież Jan Paweł II uznał trwałość kultu i wyraził zgodę na koronację Obrazu. Miała ona miejsce 26 czerwca 1988 r. w Lublinie na Majdanku.
Wizerunek Matki Bożej - Pani Katedralnej - to Ikona niosąca ze sobą przesłanie, wprowadzające wiernych w świat Bożych Tajemnic. Pierwszą prawdą, która, zdaje się, najmocniej przemawia, jest rola Maryi w Tajemnicy Chrystusa. Maryja jest Matką - za sprawą Ducha Świętego poczęła i porodziła Syna Bożego. Jest doskonałą uczennicą Swego Boskiego Syna. Zgadzając się z wolą Ojca, uczestniczy w odkupieńczej śmierci Zbawiciela. To wymowny znak: Ona nie zatrzymuje na sobie, prowadzi do Jezusa. Uczy posłuszeństwa i zawierzenia. Jest pierwszą w pielgrzymce wiary całego Ludu. Drugie przesłanie, które możemy odczytać z sanktuarium katedralnego, to Jej szczególne posłannictwo jako Matki Kościoła. Wynika ono z miejsca, w którym się znajduje – Archikatedry Lubelskiej, czyli świątyni będącej matką i głową wszystkich kościołów diecezji lubelskiej. To szczególny znak wskazujący na rolę Maryi w tajemnicy Kościoła. Stanowi wielkie wyzwanie dla pasterzy i wszystkich wiernych, by Kościół nasz stawał się coraz bardziej Maryjny: pokorny, ubogi, rozmodlony, wrażliwy na potrzeby biednych.
Każdego trzeciego dnia miesiąca odbywają się czuwania Maryjne prowadzone przez przedstawicieli parafii naszej archidiecezji. Indywidualne błogosławieństwo kapłanów udzielane jest wszystkim chętnym pielgrzymom na zakończenie Apelu Jasnogórskiego. Sanktuarium NMP Płaczącej jest oazą w centrum Miasta. W upalne dni chłód i cisza zapraszają do odpoczynku, to tutaj w zimowe zawieruchy znajdują przystań bezdomni, uzależnieni. A wszystko to pod okiem Maryi, która jest widoczna niemal z każdego miejsca kościoła. Wielu udaje się do konfesjonału, by w pojednaniu z Bogiem i ze sobą odnaleźć pokój serca, inni idą do kaplicy Najświętszego Sakramentu na adorację. Archikatedra Lubelska nie jest tylko zabytkową świątynią nawiedzaną przez turystów, ale także domem, gdzie pod sercem Matki można odnaleźć siebie.
