joomla templates top joomla templates template joomla

Wieczernik Różańca Rodzinnego - praktyka umacniająca rodzinę w zawierzeniu Niepokalanemu Sercu Maryi

Przystąpienie do Wieczerników Różańca Rodzinnego jest znakiem oddania rodziny pod opiekę Maryi.

 

Zawierzenie się Bogu przez Niepokalane Serce Maryi jest najprostszą drogą do realizacji w naszym życiu pełni tego, czego pragnie od nas Bóg, ale też w gruncie rzeczy tego, czego my sami dla siebie pragniemy. Przyjrzyjmy się kilku myślom przekonującym nas o wielkim znaczeniu zawierzenia i promowanej przez naszą Wspólnotę praktyce Wieczerników Różańca Rodzinnego, która umacnia rodzinę w trwaniu w zawierzeniu.

 

Niniejszy artykuł streszcza treść pierwszej konferencji głoszonej w ramach programu przygotowania rodzin do przystąpienia do inicjatywy Wieczerników Różańca Rodzinnego, realizowanej przez Wspólnotę Guadalupe. Więcej informacji o inicjatywie Wieczerników znajdziecie na naszej stronie internetowej.

 

 

Maryja uczy nas zawierzenia – perspektywa Biblijna

Już od pierwszych słów Pisma Świętego, które bezpośrednio mówią o Maryi, poznajemy Ją, jako w pełni zawierzoną i oddaną Bogu. Archanioł Gabriel, który zwiastuje Maryi fakt, że stanie się Ona Matką Boga, otrzymuje od Niej pełną ufności odpowiedź: Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa! (Łk 1, 38). Maryja zgadza się na Wolę Boga, pomimo tego, że jeszcze w pełni jej nie rozumie. Maryja ufa, pomimo tego, że – jak wskazuje biblijny opis – zmieszała się na słowa Anioła (Łk 1, 28).

 

Już od pierwszych słów Pisma Świętego, które bezpośrednio mówią o Maryi, poznajemy Ją, jako w pełni zawierzoną i oddaną Bogu.

 

Maryja zawierza się Bogu, nawet w trudnościach podróży do swej starszej krewnej brzemiennej Elżbiety i trzech miesięcy pomagania jej, kiedy sama była w stanie błogosławionym (Łk 1, 39-56), narodzin Jezusa w niegodnych warunkach (Łk 2, 7), słysząc proroctwa zapowiadających jej cierpienie (Łk 2, 22-33), w czasie przymusowej emigracji, kiedy musiała zdać się na swojego męża Józefa (Mt 2, 13-15) i zagubieniu Jezusa w czasie pielgrzymki do Jerozolimy (Łk 2, 41-50). O pełnym ufności zawierzeniu Maryi w tych wszystkich wydarzeniach świadczy sam Autor natchniony: A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu. (Łk 2, 51b).

Zawierzenie Maryi Bogu, w osobie Jezusa, nawet wyprzedzające Jego działania, widzimy też w czasie wesela w Kanie Galilejskiej (J 2, 1-11). Maryja, zauważywszy brak wina, mówi o tym Jezusowi, który odpowiada w trochę dla nas niezrozumiały sposób: Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czyż jeszcze nie nadeszła godzina moja? (J 2, 4). Pełna ufności Maryja, która przez co najmniej trzydzieści lat (zob. Łk 3, 23) żyła w bliskości Jezusa i pełna była wiary w Jego działanie, prosi wtedy sługi o wykonanie poleceń Jezusa, co ostatecznie doprowadza do objawienia się chwały Bożej w postaci cudu przemiany wody w wino.

Pełnię zawierzenia Maryi widzimy u stóp krzyża, gdzie pomimo zagrożenia ze strony oprawców, może drwin i wyzwisk, a na pewno ogromnego cierpienia Matki obserwującej męki przeżywane przez Syna, Maryja trwa i przyjmuje misję bycia Matką dla Apostoła Jana, a przez niego także dla całego Kościoła (J 19, 26-27).

 

 

Maryja prosi nas o zawierzenie

My również zaproszeni jesteśmy do tego, żeby naśladować Jana i przyjąć Maryję jako naszą matkę, a przez to w pełni stać się uczniem i naśladowcą Jezusa. Maryja wskazuje nam ku temu drogę, która jest Wolą samego Boga. Jezus nie tylko z Krzyża prosi nas – swoich uczniów, o przyjęcie Maryi, jako Matki. 13 czerwca 1913 roku Maryja powiedziała do 10-letniej wówczas Łucji dos Santos w Fatimie: Jezus chce się posłużyć tobą, aby ludzie mnie poznali i pokochali. Chciałby ustanowić na świecie nabożeństwo do mego Niepokalanego Serca.

 

My również zaproszeni jesteśmy do tego, żeby naśladować Jana i przyjąć Maryję jako naszą matkę, a przez to w pełni stać się uczniem i naśladowcą Jezusa.

 

Objawienia w Fatimie są uznane przez Kościół Katolicki jako prawdziwe i choć sam Kościół naucza, że wiara w nie nie jest konieczna do osiągniecia zbawienia, to jednak zauważa, że: Ich rolą nie jest „ulepszanie" czy „uzupełnianie" ostatecznego Objawienia Chrystusa, lecz pomoc w pełniejszym przeżywaniu go w jakiejś epoce historycznej. (Katechizm Kościoła Katolickiego, 67). Poza tymi dwoma bardzo znanymi objawieniami, nasze czasy owocują w ogromną ilość mniej znanych, w których Maryja w różnych słowach (lub nawet bez słów, jak np. w Knock w Irlandii w roku 1879) nawołuje do nawrócenia. Wszystko wskazuje więc na to, że żyjemy w takiej epoce historycznej, w której zawierzenie Maryi jest nam dane, żeby pełniej przeżyć Objawienie Chrystusa.

 

Błogosławieństwo rodziny przystępującej do Wieczerników Różańca Rodzinnego.

 

 

Zawierzenie Maryi drogą, którą wielu doprowadziła do świętości

Nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi w pełny sposób zawiera w sobie Wolę Boga oddania się Mu przez Matkę Bożą, która w Kościele żywa jest od wieków. Przytoczmy tylko kilka świadectw Świętych, którzy swoje życie oddali Maryi.

 

Nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi w pełny sposób zawiera w sobie Wolę Boga oddania się Mu przez Matkę Bożą, która w Kościele żywa jest od wieków.

 

Święty Bernard z Clairvaux tak pisał o Maryi: Idąc za Nią, nie zbłądzisz. Modląc się do Niej, nie zwątpisz. Myśląc o Niej, nie zmylisz się. Jej się trzymając nie zginiesz. Pod Jej opieką nie doznasz lęku. Gdy Cię prowadzić będzie, nie utrudzisz się. Gdy Ci będzie łaskawa, dojdziesz do celu.

Święty Ludwik Maria Grignon de Montfort również wskazywał na praktykę polegającą na całkowitym oddaniu się Maryi (cytaty z: Traktat o Prawdziwym Nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny, Wydawnictwo Gaudium, Lublin 2014): Wspomniane nabożeństwo polega na zupełnym oddaniu się Najświętszej Dziewicy, by przez Nią należeć całkowicie do Pana Jezusa. Trzeba Jej oddać: 1) nasze ciało ze wszystkimi jego zmysłami i członkami; 2) naszą duszę ze wszelakimi jej władzami, 3) nasze dobra zewnętrzne, tzn. majątek, który obecnie posiadamy, jak i ten, który w przyszłości posiądziemy; 4) nasze dobra wewnętrzne i duchowe, tzn. nasze zasługi, cnoty, dobre uczynki, zarówno dawne jak teraźniejsze i przyszłe... (s. 107).

 

Wspomniane nabożeństwo polega na zupełnym oddaniu się Najświętszej Dziewicy, by przez Nią należeć całkowicie do Pana Jezusa (Św. Ludwik).

 

...przez przedstawione nabożeństwo dajemy Panu Jezusowi w najdoskonalszy sposób, bo przez ręce Maryi, wszystko, co mu dać możemy i wiele więcej niż przez inne nabożeństwa, w których oddajemy Mu tylko część swojego czasu, swych dobrych uczynków, część swych zadośćuczynień i umartwień. Przez przedstawione poświecenie dajemy mu i poświęcamy wszystko, nawet prawo rozporządzania swymi dobrami wewnętrznymi i zadośćuczynieniami, jakie z dnia na dzień zdobywamy przez dobre uczynki, czego się nawet w żadnym zakonie nie czyni. Zakonnicy oddają Bogu dobra doczesne przez ślub ubóstwa, dobra ciała przez ślub czystości, wolną wolę przez ślub posłuszeństwa i nieraz wolność osobistą przez ślub klauzury; ale nie ofiarują mu wolności i prawa rozporządzania wartością dobrych uczynków swoich i nie pozbawiają się najzupełniej wszystkiego, co dla chrześcijanina jest rzeczą najkosztowniejszą i najdroższą, tj. zasług i zadośćuczynień (s. 109).

Kto się w ten sposób dobrowolnie poświęcił i ofiarował Jezusowi Chrystusowi przez Maryję nie rozporządza już wartością żadnego ze swych dobrych uczynków. Wszystko, co cierpi, co myśli, mówi i czyni dobrego należy do Maryi; Ona tym rozporządza wedle woli swego Syna i na Jego większą chwałę (s. 9).

Święty Maksymilian Maria Kolbe, który Matkę Bożą określał imieniem Niepokalanej, pisał o Niej tak: Zresztą całe nasze życie, czy długie czy krótkie, jest własnością Niepokalanej. Pozwólmy tylko dać się Jej prowadzić swobodnie, a Ona w krótkim czasie uświęcić nas może (Pisma Część I).

A Święty Jan Paweł II tak mówił o Maryi i swoim Jej zawierzeniu: Maryja jest wspaniałą i jedyną Nosicielką Chrystusowego Okupienia; uprzywilejowaną Przekazicielką Jego łaski, jedyną Drogą, przez którą łaska spływa na ludzi w niezwykłej i cudownej obfitości. Gdziekolwiek obecna jest Maryja, tam obfituje łaska i tam dokonuje się uzdrowienie ciała i duszy człowieka (Castel Gandolfo, 19 lipca 1987 r.).

Jestem bardzo w rękach Bożych - zawartość owego „Totus Tuus” [Cały Twój] otwarła się niejako w nowym miejscu. Gdy jakakolwiek sprawa „moja” staje się w ten sposób własnością Maryi, można się jej podejmować, choćby nawet zawierała w sobie ryzyko (chociaż nie wolno szarżować: po ludzku, tj. od strony człowieka, musi ona także być rzetelnie opracowana). Od pewnego jednakże miejsca trzeba opuszczać rachuby ludzkie i jakoś chwytać Boże wymiary każdej trudnej sprawy (Jestem bardzo w rękach Bożych. Notatki osobiste 1962-2003, 2 IX 1962).

 

 

Praktyki zawierzenia

Zawierzenie naszego życia Niepokalanemu Sercu Maryi powinno mieć przede wszystkim wymiar wewnętrzny i duchowy. Święty Ludwik praktyki życia wewnętrznego sprowadza do 4 wymiarów spełniania wszystkich swoich uczynków przez Maryją, z Maryją, w Maryi i dla Maryi. Praktyka wewnętrznego życia w zawierzeniu Niepokalanemu Sercu Maryi skłania nas także do regularne korzystania z tradycyjnych form życia w bliskości Boga. Tak jak Dawid szykując się do walki z Goliatem wybrał ze strumienia pięć gładkich kamieni (1 Sm 17, 40), tak my regularnie korzystajmy z 5 praktyk, dzięki którym pokonamy zło w naszym życiu i będziemy żyli pełnią zawierzenia:

Eucharystia, która jest samym Jezusem – Żywym, Prawdziwym, Zmartwychwstałym. I dlatego Eucharystia jest sakramentem zbawienia. To, co uczynił Chrystus w Noc Paschalną, ta Ofiara, która się wtedy dokonała, uobecnia się podczas Eucharystii. Tak jak wtedy Syn Boży pokonał śmierć i grzech, tak samo dokonuje się to w tych, którzy przyjmują Najświętszy Sakrament. Eucharystia to Sakrament Miłości Jezusa – to właśnie tam On daje nam wszystko. Kto się karmi Eucharystią, do tego szatan nie będzie miał dostępu.

Spowiedź, która jest darem Zmartwychwstałego dla Kościoła. Tam możemy zostawić wszystko, co wiąże nas ze złem zamiast z Chrystusem. Jest błogosławieństwem, które przywraca nam pokój. Ten sakrament miłosierdzia jest po to, by na nowo obdarzać pokojem tych wszystkich, którzy utracili równowagę serca z powodu grzechu.

Słowo Boże, które jest światłem, sprawiającym, że możemy wyjść z ciemności grzechu. Jest prawdą, która wyzwala od kłamstwa, jest Słowem samego Boga, który cały czas mówi do naszego serca i prowadzi nas.

Post, który pomaga nam wzrastać w pokorze i umacnia naszą wolę, by łatwiej było opierać się zasadzkom demona.  Post może mieć różne formy. Wiąże się z rezygnacją z czegoś. Możemy pościć oczami, unikając pożądliwości rzeczy, których nie możemy mieć czy ustami, unikając mówienia słów, które obrażają naszych braci. I wreszcie można pościć, jedząc mniej niż byśmy chcieli.

Modlitwa różańcowa, którą Maryja poleca w wielu objawieniach. Modląc się głębią serca i medytując tajemnice różańcowe, możemy przejść przez całe życie Jezusa. Razem z Maryją kontemplować życie Syna Bożego. Wchodzić w szczególną, zażyłą relację z Maryją i Jezusem, która bardzo pięknie opisuje psalmista słowami: Głębia przyzywa głębię hukiem Twych potoków (Ps 42, 8).

 

Jedną z praktyk zawierzenia jest Eucharystia - Sakrament Miłości Jezusa. Na zdjęciu Eucharystia w trakcie rekolekcji Rodzin Guadalupiańskich - sierpień 2021.

 

 

Modlitwa Różańcowa w rodzinach

Szczególne znaczenie ma modlitwa różańcowa w rodzinach. Taka modlitwa jednoczy rodzinę przez Maryję wokół Boga. Dzięki niej rodzina jest silniejsza i panuje w niej Boża miłość. Właśnie dlatego Wspólnota Guadalupe oraz Wspólnota Rodzin Guadalupiańskich szerzy nabożeństwo zawierzenia osób indywidualnych i rodzin Niepokalanemu Sercu Maryi, którego konkretnym owocem jest zobowiązanie do codziennej rodzinnej modlitwy różańcowej, czyli przystąpienia do Wieczerników Różańca Rodzinnego. Zapraszamy Was do takiego zawierzenia Maryi, a Ona pomoże nam w pełnym przyjęciu owoców Chrystusowego Zmartwychwstania, za którymi tak naprawdę wszyscy tęsknimy. Więcej informacji o Wieczernikach znajdziecie na str. 24 oraz na naszej stronie internetowej: www.guadalupe.com.pl

 

Szczególne znaczenie ma modlitwa różańcowa w rodzinach. Taka modlitwa jednoczy rodzinę przez Maryję wokół Boga.

 


Zamów Książkę nr 1

Zamów Książkę nr 2

VideoBlog Guadalupe

Logowanie

Wyłącznie dla członków Wspólnoty i jej Dzieł. Informacje: admin@guadalupe.com.pl

Kontakt

e-mail zespół:
zespol@guadalupe.com.pl
administrator strony: admin@guadalupe.com.pl