Konrad Wójcik - Jak to się zaczęło?

Maryja przyszła do mnie do szkoły.

 

Moją drogę do Wspólnoty Guadalupe rozpocząłem zawierzeniem mojego życia Maryi, do którego namówił mnie ksiądz katecheta w trakcie lekcji religii w 2 klasie liceum. Na początku nie wiedziałem za bardzo, co to jest i co może mi to dać. Warto wspomnieć, że właśnie w tym okresie moja wiara nie była zbyt wielka. Odczuwałem pewną pustkę i nie wiedziałem, jak ją wypełnić. Mniej więcej miesiąc po tym zawierzeniu ten sam ksiądz zaprosił na lekcję Gusię (Agnieszkę). To wtedy po raz pierwszy usłyszałem o Matce Bożej z Guadalupe i o wspólnocie. Można było odczuć ogromną siłę wiary tej osoby. To mnie zaciekawiło.

Gdy lekcja się skończyła, a byłem jedynym chłopakiem obecnym na zajęciach, zostałem poproszony o pomoc przy niesieniu dosyć ciężkiego pudła z płytami. Nie wypadało odmówić. To właśnie wtedy Agnieszka zadała mi pytanie, czy nie zechciałbym dołączyć do wspólnoty. Byłem zaskoczony, ponieważ nigdy wcześniej nie należałem do takiej grupy i nie wiedziałem za bardzo, na czym by to polegało. Odpowiedziałem, że się zastanowię. Akurat miałem na to kilkanaście dni. Te dni to była walka moich myśli. Pewnego razu miałem już zamiar zignorować tę propozycję, ale postanowiłem w wieczornej modlitwie w końcu oddać mój los w ręce Boga. „Panie prowadź mnie, niech się stanie tak, jak Ty byś tego chciał”. Następnego dnia ostatecznie postanowiłem, że nie szkodzi spróbować. Napiszę. Wieczorem napisałem do Agnieszki, że jestem chętny.

Niedawno minął rok od tej decyzji. Ani jednego dnia jej nie żałowałem. Z całą pewnością zmieniło to moje życie. Mogę na nowo każdego dnia poznawać Boga i Maryję. Ta wspólnota pokazuje mi, że można żyć zgodnie z wiarą i pomimo wyrzeczeń być szczęśliwym człowiekiem. Dzięki niej mogę też spełniać marzenia, śpiewając, co więcej, robić to na chwałę Bożą. Poznałem również wiele wspaniałych osób. Wiem, że w trudnych chwilach zawsze będę mógł na nich liczyć.