Maryja nas prowadzi...

Pielgrzymki nauczyły nas bliskości z Matką Bożą i wytrwałej modlitwy.

 

Szczęśliwy, kto żyje i umiera pod opieką Maryi, bo ma zapewnione niebo. św. Jan M. Vianney

 

Jesteśmy małżeństwem od prawie 23 lat, pobraliśmy się 30 września Roku Świętego 2000. Mamy dwoje dzieci: Marysię  i Janka. Ale jak to się zaczęło?

W młodości pielgrzymowaliśmy wiele razy pieszo do Matki Bożej na Jasnej Górze. Myślę, że jak każdy człowiek u progu dojrzałości szukaliśmy odpowiedzi na pytanie o nasze powołanie, prosiliśmy Maryję o opiekę w naszym życiu. Ja (Irena) pierwszy raz poszłam z jedynką katedralną, ponieważ w tej grupie były bliskie mi osoby, później zaczęłam chodzić z grupą z Chełma. Natomiast mój mąż zawsze pielgrzymował z chełmską siedemnastką. Tam się poznaliśmy.

Tak, jak Maryja połączyła nas podczas tych rekolekcji w drodze, tak też prowadzi w sakramencie małżeństwa i rodzinie – do Jezusa. Nasze wspólne życie oparliśmy na Bogu, a dzieci zawierzyliśmy Matce Bożej. Początki, chyba jak zawsze, nie były łatwe: problemy z mieszkaniem, trudności ze znalezieniem zatrudnienia. W ciągu tych 23 lat małżeństwa przeprowadzaliśmy się siedem razy. Fundamentem i siłą do pokonywania problemów życia codziennego tu na ziemi była i jest dla nas wiara wyniesiona z domów rodzinnych. Tę wiarę staraliśmy się, najlepiej jak można, przekazywać naszym dzieciom.

Piesze pielgrzymki do Częstochowy dały nam wspaniały początek dorosłego życia, nauczyły bliskości z Matką Bożą, wytrwałej modlitwy, zwłaszcza na różańcu. Nie mogąc pielgrzymować pieszo z małymi dziećmi, zaczęliśmy jeździć do różnych sanktuariów maryjnych autem. Byliśmy m.in. na rekolekcjach dla rodzin w Swarzewie u Królowej Polskiego Morza. Jadąc na wakacje nad morze wstępowaliśmy do Gietrzwałdu, gdzie objawiała się Matka Boża w 1877 roku. Innym razem, podróżując po Mazurach, nawiedziliśmy Święta Lipkę, Sejny czy Studzieniczną, a nawet Ostrą Bramę w Wilnie. Pamiętaliśmy również o sanktuariach na Lubelszczyźnie: Kodeń, Krasnobród, Wąwolnica. Wszędzie tam prosiliśmy Maryję o opiekę nad całą nasza rodziną.

 

Tak, jak Maryja połączyła nas
podczas tych rekolekcji w drodze,
tak też prowadzi w sakramencie małżeństwa i rodzinie – do Jezusa.

 

Kiedy dzieci były w wieku szkolnym zapisaliśmy je po raz pierwszy na oazę wakacyjną. Tu też dostrzegamy prowadzenie nas przez Maryję. Przecież założyciel Ruchu Światło – Życie, Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki, to Sługa Niepokalanej. Marysia i Janek formowali się w oazie przez kilka lat, a Matka Boża pomogła im i nam przejść przez dość trudny okres dojrzewania. W tym czasie mój mąż zaczął modlić się nowenną pompejańską, nie znaliśmy wcześniej tej modlitwy. Po kilku miesiącach ja również otrzymałam łaskę zwracania się do Maryi w różnych intencjach, modląc się nowenną pompejańską. Wielu ludzi twierdzi, że jest to modlitwa nie do odparcia! Ja też mogę tak powiedzieć. Każda intencja została wysłuchana, nawet jeśli nie stało się wprost to, o co się modliłam, to otrzymywałam łaskę pogodzenia się z jakąś sytuacją albo zrozumienia, że lepiej będzie nie tak, jak ja chcę, lecz jak chce Bóg. Bardzo często modlimy się z mężem wspólnie chodząc na spacery, jadąc autem czy po prostu wykonując domowe obowiązki.

16 lipca 2020 przyjęliśmy szkaplerz karmelitański, w ten sposób jeszcze bardziej zaprosiliśmy Maryję do siebie, by żyć w zjednoczeniu z Nią i Jej służyć.

Matka Boża pomogła nam przejść przez czas pandemii. Kiedy zatrzymano nas w domu, dzieci uczyły się zdalnie, ja pracowałam zdalnie, coraz bardziej poszukiwaliśmy wsparcia w Bogu. Mieliśmy taką niesamowitą łaskę, że przez kilka miesięcy codziennie chodziliśmy do kościoła na Eucharystię. Poza tym pojawiało się coraz więcej możliwości modlitwy online. Tak odkryłam wiosną 2020 roku portal „Teobańkologia” założony i prowadzony przez ks. Teodora oraz kanał You Tube „Ku Bogu”. Pracując godzinami na komputerze, w tle włączałam najczęściej różaniec, ale też inne modlitwy. Pewnego razu trafiłam na wspaniały utwór „Nikt Cię nie kocha tak jak ja” na kanale siostry Justyny.

 

Maryja połączyła nas podczas rekolekcji w drodze – pielgrzymek na Jasną Górę.

 

Odtwarzałam to nagranie przez kilka miesięcy, nie zastanawiając się nad wykonawcą – tak mi było dobrze słuchać słów Jezusa, że nikt mnie nie kocha tak jak On. Myślę, że Maryja przygotowywała mnie przez ten czas na coś nowego, konkretnego, na wspólnotę.

W końcu jesienią 2020 roku zadałam sobie pytanie, a raczej Duch Święty natchnął mnie, aby je zadać: „kto tak pięknie śpiewa? Kto wykonuje ten cudowny utwór, modlitwę?” Wpisałam tytuł w przeglądarce i odkryłam, że są inne filmy z tą piosenką w wykonaniu Wspólnoty Guadalupe. Mało tego, okazało się, że są z Lublina, a na swoim kanale mają wiele takich utworów, które otwierają serce na Boga. Zaczęłam poznawać wspólnotę wirtualnie, jeździć na uwielbienia do katedry, byłam na Dniach Guadalupiańskich, zaopatrzyłam się w płyty i różańce, obdarowałam nimi całą rodzinę, nawet dostałam od Emilki piniatę. Bardzo dotknął mnie wizerunek Matki Bożej z Guadalupe.

Mój mąż w tym czasie jeździł na męskie różańce Wojowników Maryi do Puław.

 

Wierzymy, że po to też jest małżeństwo,
by się tej miłości codziennie uczyć.

 

Bardzo chciałam przylgnąć do Wspólnoty Guadalupe, ale śpiewać nie potrafię, nie gram na instrumencie. Jednak, kiedy Pan Bóg drzwi zamyka, to otwiera okno. Poza zespołem we wspólnocie są jeszcze Rodziny Guadalupiańskie. Tu pojawiło się dla mnie światełko nadziei. Tylko jak, tak pójść po prostu z ulicy?

W styczniu 2022 zachorowaliśmy na COVID, ja najciężej. Najpierw był szpital, potem sanatorium. Obiecałam Matce Bożej, że gdy wyzdrowieję, zrobię wszystko, o co mnie
poprosi. Nie trzeba było długo
czekać. 13 maja 2022 Maryja „zaprosiła” nas na rekolekcje dla rodzin organizowane przez Wspólnotę Guadalupe w Dąbrowicy. I tak już tu zostaliśmy …

Całe nasze życie jest pielgrzymką. Niech Maryja prowadzi nas... do nieba!

 

 

Nasze życie jest pielgrzymką.