Kształtowanie charakteru

Rekolekcje w górach.

 

Samo słowo „charakter” pochodzi z języka greckiego i oznacza piętno, cechę, właściwość, czy też wizerunek.

 

Pierwszym słowem w słowniku określającym charakter jest piętno, które w potocznym znaczeniu rozumiane jest jako znak, znamię, szrama po uderzeniu, cecha charakterystyczna − wyróżniająca. Można zatem powiedzieć, że charakter to piętno wyciśnięte na osobowości człowieka, które towarzyszy człowiekowi w jego codziennym życiu, w dzień i nocy. Skoro jest to piętno to warto postarać się, aby nie przeszkadzało ono w życiu, a pomagało w wypełnianiu powołania.

 

Młody człowiek stawia sobie pytanie odnośnie swojego życia, jednak często nie zdaje sobie sprawy z bagażu, jaki zabiera ze sobą na całe życie poprzez brak ukształtowania właściwej postawy wobec siebie samego i obowiązków. Można tu przytoczyć staropolskie przysłowie: „czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na starość trąci”. Błogosławiony ks. Stefan Wincenty Frelichowski napisał w swoim dzienniczku:

 

Muszę sobie wyrobić silny charakter, wolę nieugiętą − będę uparty. Tak uparty, jak byli święci.

 

„A czy ja wiem, jakie będzie moje życie? Mój Boże, toć to już niemal osiemnaście lat życia. Jakim ono będzie? Tak, to zależy od Boga i mojej woli, charakteru. Muszę sobie wyrobić silny charakter, wolę nieugiętą − będę uparty. Tak uparty, jak byli święci. Muszę dążyć do cząstki świętości, być dobrym chrześcijaninem. Ile ja grzeszę. Ja sam sobie nie zdaję sprawy, jakim ja rzeczywiście jestem. Czy zadanie moje spełniam dobrze. Tak, chciałbym się poznać i na te białe kartki rzucić jak na płytę fotograficzną moje myśli, usposobienie, temperament, charakter, w ogóle całego siebie. Lecz czy ja to mogę? Od śmierci Czesia czuję w sobie jakąś przemianę”. (Ks. Stefan Frelichowski, Pamiętnik, s. 29)

Czy zdajesz sobie z tego sprawę, czy nie, to jednak trzeba powiedzieć: nikt cię nie zastąpi w pracy nad sobą samym. „Po co kształtować charakter za młodu, przecież mam tyle jeszcze życia przed sobą, zdążę jeszcze wykształtować swój charakter” – można pomyśleć. Jednak jest to błędne myślenie.

Życie młodego człowieka to jak budowa domu, w którym ma on zamieszkać, a później jego żona czy mąż i dzieci. W pewnym sensie charakter można porównać do szalunku. Człowiek, który pracuje w budownictwie, doskonale wie, że nie da rady zbudować domu bez tzw. szalunku. Stanowi on bowiem warstwę wzmacniającą konstrukcję i uszczelniającą dla wylewanego betonu. Jeśli nie będzie szalunku, beton rozleje się i nie stworzy się właściwej podstawy pod budowę parteru i wyższych kondygnacji.

Charakter jako postawa potrzebny jest do wytrwałego dążenia do celu. Łukasz Ciepliński (żołnierz wyklęty) napisał do swojego syna Andrzeja gryps, w którym tak mu tłumaczy: „Andrzejku! Ażeby nie zmarnować życia, ażeby wziąć czynny udział w dokonywujących się procesa[ch] i wnieść w życie pozytywne i twórcze wartości, musisz starać się zająć odpowiednie stanowisko społeczne. Celem tego nie mogą być osobiste ambicje, ale świadomość i wiara w ideały, które Tobie mają przyświecać. − Droga do tego prowadzi przez wartości charakteru i umysłu. Przez głęboką wiarę w słuszność celów [wyraz nieczytelny]. − Pamiętaj, że o wartości człowieka stanowi w pierwszym rzędzie jego charakter. Musisz go szkolić drogą różnych wyrzeczeń. Silna wola, pracowitość, odwaga, inicjatywa, prawdomówność, godność osobista, narodowa i ludzka − oto elementy na które zwrócić musisz specjalną uwagę. Bez silnego charakteru nie osiągniesz żadnego celu. W połowie drogi połamią Cię przeciwności (…) Nie wolno Tobie marnować czasu na głupstwa (…)”.

 

Agnieszka ze św. Janem Pawłem II i rękopisem książki Czas Maryi - Czas na Czystość.

 

„Bez silnego charakteru nie osiągniesz celu, złamią cię przeciwności” - to mocne słowa, które są wyzwaniem dla każdego człowieka. Wyzwaniem, by budować dobre podstawy dla swojego życia.

 

Bez silnego charakteru nie osiągniesz żadnego celu. W połowie drogi połamią Cię przeciwności. Nie wolno Tobie marnować czasu na głupstwa.

 

Każdy z nas chce osiągnąć jakiś cel. By go osiągnąć potrzeba wytrwałości wbrew przeciwnościom losu. Nick Vujicic, człowiek, który od urodzenia nie ma rąk i nóg, napisał w swojej książce: „Trudności i problemy zahartowały mój charakter i wyposażyły mnie w umiejętności potrzebne do tego, aby wyjść do innych z pomocą. Nie doznawszy bólu, nigdy nie byłbym w stanie pomóc drugiemu cierpiącemu człowiekowi. Nie umiałbym tak naturalnie nawiązywać kontaktu z innymi ludźmi”. (Bez rąk, bez nóg, bez ograniczeń, s. 182)

 

Wspólne rekolekcje z rodzinami w Kodniu.

 

Żyjemy w świecie, który coraz bardziej chce cenić przyjemność oderwaną od trudu.

 

Żyjemy w świecie, który coraz bardziej chce cenić przyjemność oderwaną od trudu. Kiedyś ktoś powiedział: jeśli chcesz mieć łatwe życie, to rób rzeczy trudne, jeśli chcesz mieć życie trudne, to rób rzeczy łatwe. Ojciec Święty Jan Paweł II podczas jednej z pielgrzymek do Polski wypowiedział w kontekście sakramentu bierzmowania znamienne słowa: „Sakrament bierzmowania przyjmujemy jeden jedyny raz w życiu (podobnie jak chrzest) − a całe życie, które otwiera się w perspektywie tego sakramentu, nabiera charakteru wielkiej i zasadniczej próby. Jest to próba wiary i próba charakteru. Św. Stanisław stał się (…) w dziejach duchowych Polaków patronem owej wielkiej, zasadniczej próby wiary i próby charakteru. Czcimy go jako patrona chrześcijańskiego ładu moralnego, albowiem ład moralny tworzy się poprzez ludzi. Dochodzi w nim, więc do głosu ogromna ilość takich właśnie prób, z których każda jest próbą wiary i próbą charakteru. Od każdej zwycięskiej próby w ostateczności zależy ład moralny. Każda próba przegrana przynosi nieład”. (św. Jan Paweł, II Kraków 1979)

Jak sprostać tej próbie w dzisiejszym świecie? Mówi się, że „nie od razu Kraków zbudowano”. To królewskie miasto budowano wiele wieków i wciąż jest ono rozbudowywane.

 

Mężczyźni ze Wspólnoty Guadalupe pracują nad swoim charakterem poprzez regularne spotkania o tematyce męskości wzorując się na św. Józefie.

 

Święty Jan XXIII w swoich postanowieniach napisał: „10 minut dobrej lektury, ale dziś, nie jutro, ale dziś”. Jeśli zatem chcesz kształtować charakter to zacznij od dziś − przez małe sprawy, zadania, które nauczą cię wytrwałości w dążeniu do zrealizowania dobrego celu. Kiedy natomiast upadniesz, coś ci nie wyjdzie, nie przerażaj się, ale powstań, ucz się na nowo, wyciągnij wnioski. Przystąp do sakramentu pokuty i wyznaj swój grzech, albowiem początkiem dobra, jak mówił św. Augustyn, jest uznanie swojego zła.

Święty Jan Apostoł w pierwszym swoim liście kierując słowa do młodych zaznaczył: „napisałem do was, młodzi, że jesteście mocni i że nauka Boża trwa w was, i zwyciężyliście Złego” (1 J 2,14).

 

„Bądź katolikiem, to znaczy pragnij poznać wolę Bożą, przyjmij ją za swoją i realizuj w życiu. Katolik to nie niedołęga, ale zdolny, przedsiębiorczy, służący dobru i walczący ze złem. Przez wykształcenie umysłu i charakteru osiągnąć musisz odpowiednie stanowisko społeczne − by cele te móc realizować”.