Na początku było Słowo
„Na początku było Słowo” – pod tym tytułem w kolejnych numerach kwartalnika chcemy dzielić się z Wami rozważaniami Słowa Bożego. Będą one nawiązywać do tematu wartości i godności każdego ludzkiego życia.
Wszak początkiem jest także poczęcie, od którego każdy z nas istnieje jako człowiek. Dlatego rozważaniom będą towarzyszyć także krótkie informacje dotyczące rozwoju dzieci przed narodzeniem oraz ich zdjęcia. Rozważania pierwotnie powstały w celu udostępnienia ich w mediach społecznościowych w odpowiedzi na zaproszenie do dzielenia się Słowem Bożym, stąd ich bezpośredni i osobisty charakter.
Fragment o Zwiastowaniu może wydawać się już bardzo znany… Ale może akurat warto pochylić się nad nim kolejny raz?
Jakiś czas temu na zajęciach usłyszałam ciekawą interpretację tego opisu. W języku Biblii cyfry mają często symboliczne znaczenie. Np. cyfra 7 oznacza doskonałość. Cyfra 6 jest bliska siódemce, jednak nie jest doskonała. A według biblijnego opisu stworzenia świata Bóg ulepił człowieka szóstego dnia. Dlatego cyfra 6 może po prostu oznaczać człowieka. W odniesieniu do tego fragmentu można więc rozumieć to tak: chwila Zwiastowania jest pewną analogią do dzieła stworzenia świata i człowieka. Skoro anioł przychodzi w SZÓSTYM miesiącu… oznacza to, że gdzieś tu zaraz pojawi się CZŁOWIEK. I tak właśnie jest. Ale po kolei.
W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: «Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą». Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca». Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?». Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego». Na to rzekła Maryja: «Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!» Wtedy odszedł od Niej anioł. (Łk 1, 26-38)
Wizyta anioła u Maryi stawia Ją w sytuacji nieplanowanej, zaskakującej. Dzisiejszym językiem można by powiedzieć, że Maryja dowiaduje się o nieplanowanej ciąży. Oczywiście wymaga to Jej zgody, ale cała sytuacja jest zapewne czymś zupełnie wykraczającym poza Jej plany. Czymś, na co po ludzku może nie jest przygotowana. Czymś, czego nie rozumie. Czymś, co Ją przerasta. Czymś, co dzieje się nie w porę – Maryja była zaślubiona, ale nie mieszkała jeszcze z Mężem i była bardzo młoda. Czy to nie jest sytuacja bliska mamom, które dowiadują się, że noszą pod sercem nowe życie – a w ich sercach kryją się liczne wątpliwości? „Czy dam radę?”, „Czy nie jest za wcześnie?”, „Czy ojciec dziecka mnie nie zostawi?” itd. Czy to nie jest w jakimś stopniu sytuacja bliska mamom, które poczęły dzieciątko
w wyniku przemocy (choć oczywiście nie miało to miejsca w przypadku Maryi)? Czy to nie jest wreszcie sytuacja bliska mamom, które dowiadują się, że ich dzieciątko jest poważnie lub nieuleczalnie chore? Każda z wymienionych sytuacji jest oczywiście inna, każda trudna – ale w każdej można odnaleźć strach, niepewność, zaskoczenie… A co w tej sytuacji robi Maryja? Pyta anioła, a jednocześnie głęboko ufa. Ostatecznie przyjmuje Nowe Życie – Jezusa, który poczyna się w Jej łonie bez udziału mężczyzny. Maryja nie polega na sobie, ale mówiąc FIAT, zdaje się całkowicie na Bożą Wolę.
Co pokazuje nam postawa Maryi w tej sytuacji? Pokazuje, że Maryja jest bardzo odważną Kobietą. Maryja ma świadomość, co Jej grozi w sytuacji, gdy okaże się, że Dziecko, które nosi pod sercem, nie jest Dzieckiem Józefa. Za cudzołóstwo (o które ludzie mogli Ją podejrzewać) karą było kamienowanie, czyli wystawienie na publiczne pośmiewisko i śmierć. A jednak Maryja decyduje się przyjąć to Życie. Dlaczego? Bo rozumie, że to Życie jest darem Bożym i jest święte. Bo ufa, że skoro Bóg daje Jej taką propozycję – choć niesamowicie wymagającą – to da Jej także odpowiednią łaskę, żeby to zadanie dobrze wypełniła... Tak jest i w naszym życiu z każdą łaską, także z cierpieniem. Skoro mama doświadcza trudu macierzyństwa, a wiadomość o dziecku jest dla niej z jakiegoś powodu cierpieniem – to jednocześnie gdzieś w głębi serca może odkryć siłę, by tę sytuację zwycięsko przejść. Ale nie sama, choć pozornie może być sama. Dlatego tak ważne jest, by każdą mamę, szczególnie dziecka poczętego, mocno wspierać. Żeby polecać ją na modlitwie Panu Bogu, szczególnie gdy ona sama nie zaprasza Go do tej sytuacji. Bo to w Jego mocy jest dać siłę, żeby każde życie ludzkie przyjąć i pozwolić mu się narodzić… Choćby po ludzku było to niemożliwe. „Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego”!
* * *
Z życia małego Człowieka: Co dzieje się w rozwoju maluszka w 6. miesiącu od poczęcia? Maluch potrafi już spać i czuwać. Narządy wewnętrzne dojrzewają, połączenia nerwowe są coraz liczniejsze. Dziecko jest wrażliwe na temperaturę, ból, dotyk. Dzieci urodzone na tym etapie ciąży daje się już uratować!
Twarz dziecka w 6. miesiącu od poczęcia.
