Co wydarzyło się na górze Tepeyac?
| Metoda |
scenka z pytaniami |
| Potrzebne materiały |
strój Maryi (taki jak na obrazie), strój Juana Diego (szara/brązowa koszula i ciemne/stare spodnie, może też być ponczo/płaszcz – z wizerunkiem Matki Bożej z Guadalupe), strój biskupa (biała alba i ornat), sztuczne róże |
| Wiek dzieci |
4 - 8 lat |
| Czas trwania |
40 minut |
Cel zajęć:
Poznanie historii i przesłania objawienia Matki Bożej z Guadalupe.
Przebieg zajęć:
- Animatorzy przedstawiają scenkę o objawieniu Matki Bożej z Guadalupe. Jeśli pracujemy ze starszą grupą dzieci, można razem z nimi przygotować i przedstawić scenkę.
Postaci: Narrator, Maryja, Juan Diego (czytamy: hłan djego), Lucia (czytamy: lusija), Biskup Zumarraga (czytamy: cumarraga), Pomocnicy biskupa
Tekst scenki znajduje się na następnych stronach.
- Objaśnienie symboliki obrazu
Teraz każde dziecko może podejść i obejrzeć obraz, dotknąć go. Animator tłumaczy symbolikę obrazu. Informacje o obrazie znajdują się na stronie Wspólnoty w zakładce - Guadalupe - Matka Boża z Guadalupe:
https://guadalupe.com.pl/guadalupe/matka-boza-z-guadalupe
- Pytania do scenki.
Animatorzy zadają dzieciom następujące pytania:
- Jak nazywało się wzgórze, gdzie Maryja się objawiła?
- Komu się objawiła?
- O co poprosiła Juana Diego?
- Jakie kwiaty zbierał Juan Diego?
- Dlaczego Maryja przychodzi na ziemię? O co najczęściej prosi?
- Piosenka
Wszyscy wspólnie uczą się piosenki La Guadalupana.
Tekst znajduje się na stornie Wspólnoty w zakładce - Zespół - Śpiewnik:
https://guadalupe.com.pl/zespol/spiewnik/79-la-guadalupana
Nagranie znajduje się na kanale Wspólnoty na portalu YouTube:
https://www.youtube.com/watch?v=Y97K-XoDWUc
>Juan Diego z dziećmi podczas przedstawienia. Rekolekcje dla rodzin w Dąbrowicy (2022).
Scena I
Narrator: Drogie Dzieci! Chciałam/em Wam dzisiaj opowiedzieć pewną historię, która wydarzyła się dawno, dawno temu w dalekim Meksyku. Żył sobie tam pewien człowiek. Miał na imię Juan Diego. Możemy mówić do niego Jaś Kubuś. Miał wuja, którym się opiekował. Juan dużo się modlił. Pewnego razu, gdy wyszedł z domu, spotkał piękną Panią. Posłuchajcie i zobaczcie, jak to było. (Do sali wchodzi Juan Diego).
Lucia: Juanie, dokąd się wybierasz?
Juan Diego: Dzień dobry Lucio, idę się pomodlić.
Lucia: A jak się miewa Twój wujek Bernardino?
Juan Diego: Dobrze, ale właśnie w najbliższym czasie pójdę go odwiedzić.
Lucia: Pozdrów go i dobrej drogi. (Wychodzi).
Narrator: Juan szedł przez góry, a w Meksyku, trzeba pamiętać, było bardzo, bardzo ciepło i sucho, nie rosły tam żadne kwiaty. Tylko na niektórych wzgórzach można było zobaczyć wystające z ziemi kaktusy. Gdy nasz Jaś Kubuś dotarł na górę zwaną Tepeyac (czytamy: tepejak), usłyszał piękny śpiew ptaków. (Animator odtwarza nagranie śpiewu ptaków).
Juan Diego: Ale piękny śpiew! Jest tak przyjemnie, podejdę bliżej.
Narrator: W pewnej chwili usłyszał, że ktoś go woła. (Zza drzwi Maryja).
Maryja (zza drzwi): Juanito, Juan Diegito! (Czytamy: hłanito, hłan diegito).
Juan Diego: Ktoś mnie woła. Czy to możliwe, żeby ktoś tu był? Pójdę sprawdzić. (Juan odwraca się i widzi Maryję, która wchodzi do sali, Juan pada na kolana).
Narrator: Wtem Juanowi ukazała się piękna postać. Była cudowna, miała lśniącą szatę, bił od Niej blask podobny do drogocennych kamieni. Na Jej szacie były gwiazdy. Była również przepasaną wstążką. Ziemia błyszczała jak tęcza, było bardzo jasno.
Maryja: Juanito, dokąd idziesz?
Juan Diego: Moja Pani, idę pomodlić się do kościoła.
Maryja: Wiedz i zrozum dobrze, że jestem Świętą Maryją zawsze Dziewicą, Matką Prawdziwego Boga, dla którego żyjemy, Stwórcy wszystkich rzeczy, Pana nieba i ziemi. (Maryja rusza ustami, jakby mówiąc do Juana, ale w tym samym czasie narrator czyta).
Narrator: Maryja powiedziała Juanowi Diego, aby poszedł do biskupa Meksyku i poprosił, żeby wybudować na tym miejscu świątynię dla Niej. Maryja pragnie okazywać miłość, pomoc, obronę i współczucie dla ludzi.
Maryja: Idź mój pokorny synu, zrób to, o co proszę. (Juan kłania się Maryi, Maryja wychodzi).
Juan Diego: Mam bardzo ważną misję. Idę do biskupa! (Juan wychodzi z sali).
Scena II
(Do sali wchodzi Juan Diego).
Narrator: Juan szybko pobiegł do biskupa, chcąc mu opowiedzieć, co się wydarzyło. Poprosił jego pomocników, aby mógł się widzieć osobiście z biskupem. Bardzo długo musiał prosić i czekać.
Pomocnicy biskupa: Biskup Zumarraga ma wiele obowiązków, ale za chwilę przyjdzie. (Do sali wchodzi biskup).
Biskup: A cóż to za kolejna sprawa? (Juan rusza ustami, jakby mówiąc do biskupa, ale w tym czasie narrator czyta).
Narrator: Juan Diego opowiedział całą sytuację, która miała miejsce na wzgórzu, przekazał również to, o co prosiła Maryja, aby wybudowano na Jej cześć kościół w miejscu Jej objawienia.
Biskup: A więc objawiła Ci się Maryja? To niemożliwe. Abym w to wszystko uwierzył, potrzebny mi jakiś znak. Idź zatem i wróć z czymś potwierdzającym to, co mówisz. (Biskup wychodzi).
Juan Diego: Nic z tego. Biskup mi nie uwierzył, nie wiem, co dalej uczynić. (Juan wychodzi zasmucony).
Scena III
Narrator: Juan przybył na wzgórze, aby powiedzieć Maryi, co się wydarzyło u biskupa. Zasmucony czekał na Maryję. (Do sali wchodzi Maryja, Juan upada na kolana).
Juan Diego: Moja Pani, biskup mi nie uwierzył i poprosił o znak, że mówię prawdę.
Maryja: Bardzo dobrze, mój mały, jutro przyjdziesz po znak, o który prosił biskup. Czekam na Ciebie jutro. (Maryja wychodzi, Juan po chwili wstaje i wychodzi).
Scena IV
Narrator: Jednak następnego dnia Juan nie mógł się udać na wzgórze. Jego wuj Bernardino rozchorował się i jego stan był bardzo poważny. (Juan wchodzi do sali i widzi leżącego wuja).
Wuj Bernardino: Kochany Juanito, proszę pójdź po księdza, abym mógł się wyspowiadać. Bardzo źle ze mną.
Juan Diego: Dobrze wuju, idę prędko.
Narrator: Juan wybiegł od wuja i przypomniał sobie o spotkaniu z Piękną Panią, więc postanowił ominąć wzgórze Tepeyac. Lecz w pewnym momencie Maryja stanęła mu na drodze.
Maryja: Dokąd idziesz, mój Synu?
Juan Diego: Mój wujek jest bardzo chory i bardzo mi się spieszy, aby na czas sprowadzić księdza.
Maryja: Posłuchaj mnie i zrozum dobrze, najmniejszy z moich synów. Nic nie powinno Cię przestraszyć i smucić. Niech Twoje serce będzie spokojne. Czyż nie ma tutaj Mnie, która jestem twoją Matką? Nie bądź smutny z powodu twego wujka. On nie umrze. Bądź pewien, że w tej chwili jest uzdrowiony.
Juan Diego: Dobrze moja Pani, a więc co mam czynić?
Maryja: Mój najmniejszy Synu, proszę wespnij się na szczyt wzgórza, znajdziesz tam różne kwiaty, zetnij je i przynieś do mnie. To będzie znak dla Biskupa. (Juan idzie do miejsca, gdzie będą rozsypane kwiaty i zbiera do swojego poncza/płaszcza).
Narrator: Juan Diego był zdumiony, skąd tu się wzięły te piękne kwiaty. Były bardzo pachnące. (Juan podchodzi do Maryi z różami, Ona układa je w płaszczu).
Maryja: Mój najmniejszy Synu, idź do Biskupa i pokaż mu, co niesiesz w swoim płaszczu. Opowiedz wszystko, co widziałeś. (Maryja wychodzi, Juan po chwili wstaje i wychodzi).
Narrator: Juan Diego wyruszył po raz kolejny do biskupa, aby pokazać mu znak od Maryi. Bardzo długo czekał, ale w końcu udało mu się porozmawiać z biskupem.
Biskup: Wprowadźcie tego Indianina. (Do sali wchodzi Juan Diego).
Juan Diego: Ekscelencjo, znowu objawiła się Matka Boża. Powiedziałem Jej, że prosisz o znak. Ona wskazała, abym na wzgórzu nazrywał róż, a kiedy to uczyniłem, Ona ułożyła je w mojej szacie. Oto one. (Juan Diego rozwija swój płaszcz, a na nim ukazuje się obraz Matki Bożej z Guadalupe – animatorzy muszą wcześniej przygotować płaszcz, aby był na nim obraz).
Biskup (upada na kolana): To niemożliwe! Matko Boża, przepraszam, że nie uwierzyłem od razu. Jesteś Najświętszą Maryją zawsze Dziewicą! (Biskup kłania się). Powiedz, Juanie Diego, gdzie Maryja chce, aby wybudować świątynię. Będziemy czcić tam wizerunek Matki Bożej z Guadalupe.
Narrator: Biskup przeniósł święty wizerunek do kościoła, gdzie wszyscy mogli go oglądać i modlić się. Przecież to sama Maryja przybyła z Nieba, aby nam powiedzieć, że kocha nas wszystkich i że zawsze możemy Ją o coś prosić, ale także dziękować Jej, że się nami opiekuje.
(Procesja z Matką Bożą – wszyscy aktorzy wychodzą i idą za obrazem Matki Bożej, stawiają obraz i każdy się kłania, w trakcie śpiewają La Guadalupana – sam refren).
>Matka Boża oręduje za rodzinami. Dni Guadalupiańskie (2016).
